ژورنالیست the journalist

کسانی که می‌خواهند سرزمینی با موجودیت هزاران ساله را در مرزهای کنونی‌اش حفظ کنند، کار عجیب و غریبی نمی‌کنند. عجیب آن است که کسانی به بهانه «انسان» به دنبال جدایی «خاک» و «زبان» خودشان از بقیه هستند و ثابت می‌کنند که اینها برایشان مهم‌تر از «انسان» است! آنها نمی‌خواهند بر «انسان» ساکن این مناطق نام جدیدی بنهند بلکه می‌خواهند بر تکه‌ای خاک، نام یک سرزمین مستقل بنهند! ترجیح عوامل تصادفی و اکتسابی بر انسان، یعنی اصرار و اقدام برای جنگ برادرکُشی در جامعه‌ای که هرگز مشکل قومی و نژادی نداشته است. ادامه

«اصلاح» اساسا از «بالا» است بدون آنکه «پایین» الزاما نقشی در آن داشته باشد جز برخورداری از مواهب این اصلاح! و مهم‌تر از همه، هرگز اصلاح به معنای تغییر در ساختار سیاسی یک حکومت، اعم از استبدادی یا دمکراتیک نیست! این همان توهم و سوءتفاهم بزرگی است که اصلاح‌طلبان هرگز نخواستند آن را به مردمی توضیح دهند که به امید «تغییر» از «اصلاحات» آنها پشتیبانی می‌کردند! ادامه

هیچ جنگی زمانی که تمام می‌شود، واقعا تمام نمی‌شود! زهری که جنگ و جمهوری اسلامی به جامعه ایران تزریق کردند، بسی کشنده‌تر از زهری است که خمینی سر کشید. درد جانبازان و جامعه یکی است. جامعه‌ای که جسم و جانش فرسوده و افسرده است. طنز تلخ و درد غریبی در رابطه بین دو واژه «جانباز» و «خودکشی» موج می‌زند! در کشوری که جانبازانش خودکشی می‌کنند، اخلاق سیاسی، توانمندی حاکمان و قدرت دفاعی به زیر صفر نزول کرده است. ادامه

در یک جامعه آزاد نیز وقتی احزاب افراطی به نهادهای قدرت راه پیدا می کنند، اهمیت و هشدار قضیه نه در انتخاب شوندگان، بلکه در رأی دهندگان آنان است. چگونه می شود این رأی دهندگان را از افراد و احزاب افراطی دور نگاه داشت تا نتوانند با قدرتی که به دست می آورند از دمکراسی سوء استفاده کنند؟ با احترام به اندیشه آنها؟! قطعا، نه! آنچه زیر نام «بردباری» در سال های اخیر در ایران شکل گرفته و تکرار گاه مبتذل «احترام به اندیشه یکدیگر» که عمدتا برای بستن دهان منتقدان و مخالفان به کار می رود، مرا واداشت یادآوری کنم من به «هر» اندیشه ای احترام نمی گذارم! ادامه

اوایل امسال بود که شنیدم در پاسپورت پناهندگان سیاسی، در برابر واژه آلمانی تابعیت Staatsangehoerigkeit  عنوان «جمهوری اسلامی ایران» قید می‌شود. بر اساس کنوانسیون ژنو در مورد امور پناهندگی، تمامی‌مشخصات در این پاسپورت‌ها باید به دو زبان انگلیسی و فرانسوی نیز آورده شود و این در حالیست که برای «تابعیت» در این دو زبان از واژه «ملیت» استفاده شده و در برابر  Nationality وNationalité  یعنی در برابر ملیت ایرانیان، عنوان «جمهوری اسلامی ایران» نوشته می‌شود. ادامه

خوشبختانه انتشار مقاله (تابعیت ما «ایرانی» است و نه «جمهوری اسلامی‌ایران») با واکنش مناسبی از سوی ایرانیانی روبرو شد که به خوبی حساسیت این موضوع را درک می‌کنند. ادامه