کتاب «یادداشت های مجنون خانه»

بر گیجگاه ما زن، ای گیجی خِردها تا وارهد به گیجی این عقل زامتحانها ناقوسِ تن شکستی، ناموسِ عقل بشکن مگذار کان مزوّر پیدا کند نشانها مولانا به نازنین مادرکم و خواهرم لطیف یک روز سوم اینجا بیمارستان است. بیمارستان … ادامه

■ پیرمرد آمد آنور نیمکت نشست. او در سایه نشسته بود و پیرمرد بر نیمه آفتابی نیمکت نشست و خواست تکیه دهد اما نیمکت چوبی زرد بی تکیه گاه بود. دستهای اش را بین زانوهایش گذاشت و آهسته از او … ادامه

■ تمام روز اول که بتینا همکارم را دیدم با خود فکر کردم شبیه کیست؟ شبیه کیست؟ دخترک روستای هفت هشت ساله بود و خدمتکار. یعنی کلفت بود. چقدر بتینا شبیه اوست. همان صورت گرد و سرخ و سفید. همان … ادامه

■ آذرخانم چشمانش را به دنبال آزاده دختر کوچکش در فروشگاه چرخاند و او را دید که کنار طبقهای سبزی و میوه ایستاده بود و گریه می کرد. به سرعت به سویش رفت. روی دو زانو خم شد و در … ادامه

ایستگاه اول مهرانگیز سوار اتوبوس شد. روی دماغش از بوی گند چین افتاد. نشست کنار پنجره و به مسافرها نگاه کرد. هیچ کدامشان شکل آدم نبودند. دختری دهان ماهی وارش را تند و تند باز و بسته می کرد و … ادامه

■ به او گفتم اسمی برای داستانش به خاطرم نمی رسد. دستهایش را به نشانه بی اهمیت بودن موضوع تکان داد و گفت: اسمی هم ندارد! هر چه را می گویم همین طوری بنویس. و همان طور که از پنجره … ادامه

تقدیم به پدر و مادرم محسن یک من در یک دوران انقلابی به دنیا آمدم. دورانی که اکسیژن به مغزم نرسید و با این قد و هیکل و ریش و سبیل بچه موندم. نه، کمتر از یک بچه. شاید یک … ادامه

به اندیشه روان و بازیگوش شهرنوش پارسی پور اینجا در این تماشاخانه به هنگام نمایش و تماشاست که آدمی واقعی تر از هر زمان دیگریست. تنها در تئاتر همه نقاب از چهره بر می دارند: بازیگر، بازیگر است و تماشاگر، … ادامه