«شارلی اِبدو» بیپروا و بدون قید و شرط، در برابر هر اتوریته مذهبی، سیاسی و فرهنگی ایستاده بود. و کیست که نداند این مقاومت و بیپروایی بدون قید و شرط، تنها در عرصه طنز ممکن است! این را سالهاست ایرانیان با طنزهایی که درباره قدرت سیاسی و مذهبی حاکم، دهان به دهان میشود تجربه میکنند. «شارلی ابدو»ی ایرانیان شفاهی است! پس مشکل، «شارلی اِبدو» نیست بلکه افکار و افرادی هستند که آن را تحمل نمیکنند! مشکل در آزادی بیان نیست، بلکه در عدمِ تحملِ آزادی بیان است! ادامه
شاهزاده و ائتلاف بزرگ (بخش دو)
راه منحصر به فرد ایران (بخش یک)
راه منحصر به فرد ایران (بخش دو)
برگ برنده دست کیست؟ (بخش یک)
برگ برنده دست کیست؟ (بخش دو)
نامه ای فراتر از حرف (سخنی با اهل قلم و هنر)
رضا پهلوی، فرصت یا خطر؟ (بخش یک)
رضا پهلوی، فرصت یا خطر؟ (بخش دو)
ساعت صفر: چرا دمکرات ها در جمهوری اسلامی نمی توانند جایی داشته باشند؟ (بخش یک)
ساعت صفر: چرا دمکرات ها در جمهوری اسلامی نمی توانند جایی داشته باشند؟ (بخش دو)
ساعت صفر: چرا دمکرات ها در جمهوری اسلامی نمی توانند جایی داشته باشند؟ (بخش سه)
شمارش معکوس، سخنی با دمکرات های ایران
اراده قدرت و نقش رضا پهلوی
اراده قدرت: برای تأمین دمکراسی باید دمکرات ها به قدرت برسند (بخش یک)
اراده قدرت: برای تأمین دمکراسی باید دمکرات ها به قدرت برسند (بخش دو)
اراده قدرت: برای تأمین دمکراسی باید دمکرات ها به قدرت برسند (بخش سه)
نگذارید دیگران برای ما تصمیم بگیرند! سخنی با افراد، احزاب و گروه های سیاسی
اعلام آمادگی کافی نیست!
یک راه ممکن، یک صف مطمئن (باز هم درباره نقش رضا پهلوی)
هیچ کس به اندازه این شاهزاده «لال» شفاف سخن نگفته است!
از چه می ترسید؟! آمدن پادشاهی یا رفتن جمهوری اسلامی؟!
نه قانون اساسی مشروطه دمکراتیک بود، نه پادشاهان پهلوی ادعای دمکراسی داشتند
شاهزاده ای که بیشتر چپ است تا راست!